De eerste lekke band is een feit.

Na bijna 45.000 km hebben we dan toch voor de eerste keer een lekke band.
Na alle slechte wegen toch niet slecht, behalve dat het pijpenstelen regent.
In Alaska zijn de highways bijna allemaal verhard, maar als je van de doorgaande weg afkomt is het allemaal gravel.
De meeste indruk op ons maakt de uitgestrektheid van het land.
Alaska is de grootste staat van Noord Amerika en is zo groot als de Benelux, Duitsland, Frankrijk en Spanje samen.
Het heeft maar iets meer dan 700.000 inwoners, waarvan er 300.000 in Anchorage wonen. Het grootste deel is dus onbewoond, bedekt met toendra's en taiga's.
Het is wildernis alleen bereikbaar per boot of vliegtuig.

Vanaf Haines gaan we via Elias en Wrangell Mountains NP, via Tok naar Valdez. Hier is het heel slecht weer en helaas zien we onderweg van de bergen en de gletschers niet veel.
We nemen de volgende dag de ferry naar Whittier. Jammer genoeg is het een beetje mistig. Wel zien we ijs op het water drijven en soms de indrukwekkende gletscherwereld. Deze bergen zijn helemaal bedekt met ijs. Dit tochtje van 5,5 uur op de ferry scheelt 500 km rijden.
We zijn dan op het Kenai schiereiland.
Op dit eiland herinneren nog veel plaatsnamen aan de Russen, die eens in Alaska woonden. Amerika heeft Alaska in 1870 van Rusland gekocht voor een prikkie.
Als ze eens geweten hadden wat voor rijkdommen hier in de grond zitten.
We gaan naar Seward. Hier maken we tocht op de Prince William Sound.
Wat een belevenis. We zien springende orca's, springende bultrug walvissen en dolfijnen die een heel eind met de boot mee zwemmen.
En ook de papegaaiduikers zijn een lust om te zien.
En niet te vergeten de zeeotters, die zo grappig op hun rug drijven.
Deze beesten moeten elke dag 25% van hun gewicht aan voedsel binnen krijgen om warm te blijven.
Verder zeehonden, zeeleeuwen en ontelbaar veel vogels.
We varen weer langs gletschers waar met veel lawaai weer grote stukken afvallen. Het blijft een schouwspel om te zien.
Van Seward gaan we naar Homer. Hier rijden we ook van de ene kalenderplaat in de andere.
Het is prachtig weer en kunnnen dan ook de vulkanen aan de Cook Inlet goed zien. Ze zijn allemaal met sneeuw bedekt.
Van Homer gaat het terug richting Anchorage.
Dit is wel een aardige stad.
Dan laat het mooie weer ons in de steek. We gaan naar Denali NP.
Helaas is het slecht weer en zien we de hoogste berg van Amerika, de Mount McKinley niet. Wel veel rendieren, een paar elanden, beren en een lynx.
In Fairbanks gaan we naar het museum of the North.
We zien hier ook de pijpleiding bovengronds die van Prudoe Bay naar Valdez loopt (1200 km).
We rijden dan over de Top of the World Highway naar Dawson City.
Wat een uitzichten op deze weg. Niet verhard maar zeer de moeite waard.
Dawson City was eens het middelpunt van de Klondike Goldrush.
In heel Alaska en dit deel van Canada vind je nog heel veel uit deze tijd terug. Amerikanen komen hier ook om goud te wassen, overal zie je ze staan langs riviertjes om hun geluk te beproeven.
Onze reis gaat verder naar de Dempster Highway en dan zakken we af naar het zuiden.
Iedereen die op vakantie is wensen we een hele fijne zonnige vakantie.
En voor de mensen thuis heel mooi zonnig zomerweer.